گلرنگ

گلرنگ به فارسی گل کافشه، گل زرد، کاجیره، به ترکی ساری‌گل، به عربی اِحریض گفته میشود. و در اکثر مناطق یافت می‌شود.

طبیعت بیابانی گلرنگ: در سوم گرم و در دوم خشک

طبیعت باغی آن: در دوم گرم و در اول خشک.

قوت آن تا سه سال باقی می‌ماند.

افعال و خواص آن :

*  منضج

*  محلل(تحلیل ررنده)

*  با قوت قابضه

*  خواب آور

*  مقوی کبد

*  گدازندۀ خون منجمد

*  ضماد آن با حنا بر کف دست و پا جهت پیشگیری از بروز تاول مفید است البته قبل از بروز آن و همینطور خشک کننده عوارض آن است.

*  ضماد آن با عسل جهت اگزما.

*  ضماد آن با ماست بر روی مثانه جهت حبس شدن ادرار تجربه شده است.

*  مالیدن آن با عسل جهت بهق و برص(ویتیلیگو یا پیسی) و آفت دهان اطفال.

*  مالیدن آن با سرکه جهت خارش بدن و ورم‌های گرم و باد سرخ و ورم کبد مفید است.

مضرات: تولید کننده بخار، سر درد آور، مضر طحال و فاسد کننده معده.

مصلح آن: عسل.

مقدار مصرف آن در روز: یک مثقال.

نکته: اگر با گوشت پخته شود باعث زود پخته شدن و طعم لذیذ غذا می شود.