نکاتی در مورد زالو درمانی

در این مقاله با توجه به سوال یکی از کاربران که پس از انجام زالو، مشکلاتی برایشان پدید آمده؛ به نکاتی در مورد زالو درمانی می‌پردازیم.

پرسش)

خواهرم بیست و سه ساله است و دیروز پنج عدد زالو انداخت روی انگشتان پای راستش، خیلی خون نیامد. ولی از پای چپ خونریزی شدیدی داشت. در حین خونریزی یکبار به طور کامل غش کرد و بیهوش شد، امروز صبح هم که بلند شد راه برود بازهم همون اتفاق افتاد و بیهوش شد و دندان هاش قفل شده بود، تقریبا بیهوشی دو دقیقه طول کشید؛ مشکل از چیست؟

پاسخ)

به خاطر همین مشکلاتی که زالو درمانی پدید می‌آورد، آن را جزء آخرین رفتارهای درمانی توصیه می کنیم آن هم با تشخیص دقیق.

در کل نمی‌توان زالو و فصد را به عموم توصیه کرد، مگر در معدود مواردی و به تشخیص طبیب حاذق.

ضمن اینکه زالودرمانی یا خون درمانی را باید ابتدا از بالا تنه شروع کرد و سپس به اندام تحتانی، همچون پا رسید، چراکه فضولات از بالا به پایین ریخته و باعث اختلال در عملکرد گردش خون در بدن خواهند شد.

بنابراین اگر خواسته باشیم زالویی بر روی پا بگذاریم بایستی فضولات را از بالا تخلیه کنیم. ابتدا با حجامت عام بین دو کتف، بعد حجامت ساکرال، پس از آن پشت ساق پا و در آخر روی انگشت پا زالو میگذاریم. البته حجامت و زالو دو روش متفاوت هستند و در هر شخص بسته به مزاجی که دارد توصیه میشود و انجام آن برای برخی افراد، به جد ممنوع می‌باشد.

بنابراین زالودرمانی بایستی اصولی و سیستمی انجام شود.

حال اگر شرایط بیمار ایجاب می‌کرد که زالو را بر روی پا بگذاریم، باید تغذیه مناسب به فرد داده شود تا خون به پختگی و نضج خود برسد تا فضولاتی نداشته باشد که آن فضولات از بالا ریزش کند.

همچنین با زخمی که ایجاد می‌شود، آن ناحیه ضعیف شده و حرارت را به سمت خود جذب می‌کند تا ناحیه را ترمیم نماید.

به همین دلیل حرارت در اندام فوقانی کم شده و موجب بیهوشی فرد می‌شود که این عمل توسط قوه ی مدبره بدن صورت گرفته تا گرما را به سمت پا هدایت کرده تا عفونات یا فضولات را از بدن خارج کند و زخم ترمیم یابد.

به عبارتی دیگر میتوان گفت این بیهوشی ناشی از تخلیه خونِ حاوی روح حیوانی هست، که توسط زالو از بدن خارج شده و از حرارت بدن کاسته است. و بدن توانایی خود را در خونرسانی منظم و متناسب خود، به تمامی اندام ها به خصوص به سر را از دست می‌دهد.
به همین دلیل فرد بیهوش می شود تا بدن تجدید قوا نماید و نواقص خود را در خونرسانی رفع نماید.

در این شرایط شخص بایستی استراحت کند و از غذاهای خون‌ساز از قبیل آب گوشت گوسفند، نخودآب، خرما، مویز، زرده تخم مرغ عسلی و … استفاده کند، تا خون بدن تامین شده و به حالت اولیه خود بازگردد.