درمان پیسی و بهق ابیض

در ابتدا به تفاوت بین برص و بهق ابیض پرداخته؛ سپس به درمان پیسی و بهق ابیض پرداخته می شود.

تفاوت بین برص(ویتیلیگو) و بهق ابیض

برص (پیسی):

1- براق است.

2- هنگامی که مزمن شود، در عمق پوست و گوشت فرو رود، به حدى كه گفته‏‌اند هنگامی که مستحكم شود تا استخوان سرايت می ‌كند.

3- موى كه در آنجا می‌رويد مايل به سفیدی است و در آخر، موی کاملا سفيد بیرون می ‌آید.

4- پوست آن موضع، نسبت به ساير بدن نرم‏تر و سست‏ تر باشد.

5- در اواخر حال يعنى موقع تثبیت شدن این سفیدی، اگر سوزن در پوست بزنند، رطوبتى نرم و سفید ظاهر می شود که خون نیست.

6- هرچه آن موضع را بمالند سرخ نگردد؛ بر عکس بهق ابيض.

بهق ابیض:

1- سپيدى او رقيق و نازک باشد، و فرو رفته در عمق نیست.

2- در اكثر اوقات دایره‌ای شکل هست.

3- یک دفعه ظاهر شود.

4- با استعمال داروهای مالیدنیِ جلادهنده، خیلی زود از بین می‌رود.

5- مویى كه در آنجا می‌رويد یا سياه هست يا قرمز و هرگز سفيد نیست هرچند مزمن شده باشد.

6- همچنین اگر سوزن در پوست بزنند، خون بیرون می‌آید؛ هرچند تثبیت شده باشد.

نکته: سوزنی كه براى امتحان می‌زنند، حتما بايد در پوست بزنند نه در گوشت بگونه ‌ای که پوست آن محل را با انگشت شست و اشاره، بالا کشیده تا از گوشت جدا شده و پس از آن‏ سوزن را در پوست بزنند تا به گوشت نخورد و حقيقت پوست معلوم گردد كه خون دارد يا خیر.

اندر برصِ ابيض‏

برصِ ابیص يعنى پيسى ( ویتیلیگو )، سفيدى غليظ است كه بر پوست ظاهر شود و گاهی در قسمتی از پوست هست و گاهی تمام بدن را درگير می‌کند.

آنكه همه‌ی بدن را در بر می‌گیرد، را «برص منتشر» می‌گويند.

و بايد دانست كه اين مرض، به سختی علاج می‌شود؛ خصوصاً آنچه مزمن باشد و خیلی زیاد باشد ولی به اذن پرودگار و پشتکار فرد علاج‌پذیر است.

درمان پیسی ( درمان برصِ ابيض‏ )

1- براى پاکسازی بلغم غليظ که سبب اصلی این بیماریست، باید به دفعات قى‏ء کرد و به دفعات از مسهل استفاده کرد.

2- جهت تعديل مزاج همراه با استفراغات، باید از معاجين گرم كه مخصوص این كار است استفاده کرد مانند دوسین، شونیسل و…

3- از اغذيه هرچه تولید‌کننده‌ی خونِ گرم است مانند گوشت دراج، کبک و امثال آن و گوشت حيوانات وحشی باید استفاده کرد؛

لازم به ذکر است که گوشت‏ هاى مذكور را بايد با سبزیجات گرم و خوش‏بو بریان نمود تا نافع باشد.

4- پرهیز از لبنيّات و ماهى و سبزیجات و میوه‌های با طبع سرد و غذاهای شب مانده و جميع آنچه تولیده کننده خلط بلغم است ضرورى است.

5- جماع (آمیزش جنسی) نیز در این بیماری ضرر دارد.

6- بهترين ادويه در اين مرض كه در ساير ايّام نفع دارد، اطريفل است و گلقند عسلى و هليله مربّا.

 بطور خلاصه، بعد از پاکسازی و تعديل مزاج، ادويه‌ای كه مخصوص مالیدن است استعمال نمايند و اين ادويه بر چند وجه است:

يكى، آنكه گرمابخش شدید و سرخ‌کننده و جاذب خون باشد؛ مانند زفت، نفتِ سفيد، خردل سرخ، خربق سفيد و سياه، مويز، كندش، آهك، زرنيخ سرخ، بورق، پياز عنصل، شيطرج،عاقرقرحا و سیاهدانه و پوست ریشه‌ی كبر و مانند آن بصورت تکی یا مجموع آنها را استعمال نمايند؛ سپس با آب يا با سركه در حمام بشويند يا در آفتاب يا نزديك آتش.

 قابل توجه هست، کسی که با مبانی طب ایرانی‌اسلامی آشناست میتواند تغییراتی بسته به شرایط فرد در دستورات فوق ایجاد کند.

اندر بهق ابيض

 بهق سفید، سفيدى رقيقی است كه بر ظاهر پوست پديد می‌آيد و در اكثر موارد، مدوّر یا دایره مانند است و یک دفعه بر پوست ظاهر می‌شود و با داروهای مالیدنی جلادهنده خیلی زود تحلیل می‌رود.

درمان بهق ابيض

۱. مواردی که در درمان برص گفته شد، خفيف‏تر از آن در اينجا کافیست.

۲. جهت اسهال و خارج کردن بلغم از بدن، تربد و شحم حنظل يا تربد و زنجبيل استفاده کنید.

۳. در هر ماه دو بار قى‏ء کنند.

۴. براى بهتر کردن هضم، بطور مداوم از اطريفل و گلقند عسلى استفاده کنند.

۵. در حمّام یا سونای انفرادی تعریق کردن بسیار نافع است.

۶. پس از پاکسازی، ترمس (باقلای مصری) يا ریشه‌ی كبر با سركه آميخته سپس طِلا (مالیدن به موضع) سازند.

۷. شيطرج و عاقرقرحا و تخم ترب و كندش و خردل كوفته و بيخته با سركه طِلا نمودن نیز سود دارد. و هنگامیکه این دارو به كار برده شد، بايد بيمار در آفتاب يا نزدیک آتش نشسته تا دوا خشك شود، سپس با دست بمالند تا دوا از روی موضع پاک گردد.